Ken je die school waar de kinderen ’s morgens met een stevige handdruk en een vriendelijk woord ontvangen worden?
Het is een goede gewoonte in steinerscholen om elk kind bij aanvang en einde van de schooltijd op deze manier te groeten; een teken van respect van de leerkracht ten opzichte van het kind en vice versa. Zo begint en eindigt de schooldag telkens in een blijk van eerbied voor elkaar. Een eerbied die trouwens de hele pedagogische werking doordrenkt.
Vanuit een respectvolle houding ten opzichte van de ontwikkeling van elk kind wordt de pedagogische inhoud met zorg vormgegeven.
Zorgzaamheid ontstaat uit eerbied, en dat merk je aan de manier waarop leerkrachten zich voorbereiden, hun lessen gestalte geven en omgaan met de hun toevertrouwde kinderen.
Je merkt het aan de zorg – uit respect voor de leerlingen, voor wie anders? – waarmee het schoolbord gevuld wordt en aan de zorg die de kinderen – onder andere uit respect voor hun leerkracht – aan hun opdrachten besteden.
Je ziet het aan de aandacht die elk kind individueel krijgt.
Je ontdekt het in de vele stimulansen die ieders talenten krijgen om zich te ontplooien en te openbaren.
Je ondervindt het in de uitdagingen die ieder, leerling en leerkracht, op zijn niveau krijgt.
En vanzelfsprekend gaat dit gepaard met respect en aandacht voor het materiaal, voor de omgeving, voor de maatschappij en voor al wat leeft. Alles wat de school aanbiedt en van de leerlingen terugkrijgt, is immers waardevol.
Uit zorgzaamheid en respect ontstaat altijd een gevoel voor schoonheid. Dit gevoel is immanent verbonden met het kunstzinnige en manifesteert zich in alles wat het kind presteert. Dat gevoel is zeer individueel en is daardoor een belangrijk element in de pedagogische aanpak. Want ondanks een klassikale aanpak, kan net door het aanspreken van het gevoel, ieder zijn eigen weg gaan binnen de sociale context en tot eigen inzichten komen.
Zo ontstaat er een gevoel voor waarheid: in hun tekeningen en teksten realiseren de kinderen geleidelijk een verbinding tussen fantasie en waarneming. Het karikaturale komt later, wanneer de kritische blik ontwaakt. In de kleuterfase en de lagereschooltijd overheersen verbondenheid en verwondering. Alles is nog een geheel. Daarna komt de kritiek, de doorgedreven analyse en de dissectie die zullen leiden tot het abstracte weten.
Eerbied is een waardevolle motivator.
Sterke wilskracht, kunstzinnige benadering en geïnteresseerde aandacht zijn het resultaat.
Terug naar De pedagogie